അലയൊതുങ്ങിയ
കമല സുറയ്യ
അലയൊതുങ്ങിയ കടല്ക്കരയില്
സന്ധ്യാ പറവകള് മറഞ്ഞ വേളയില്
കനത്ത് കഴിഞ്ഞ ഇരുട്ടില് ഏകനായ്
അങ്ങു നില്ക്കുമ്പോള്..
യുഗത്തില് ഏകസാക്ഷിയായ്
മൌനം വ്രതമാക്കി മാറ്റിയോനേ..
അകലെയകലെ നിന്നൊഴുകി
എന്റെ കണ്ണുനീര് ചോലകള്
ആ കാലടികളെ നനയ്ക്കുന്നു..
കാറ്റിളകാത്ത പ്രഭാതത്തിലും
മനസ്സില് കടന്നൊരു മഞ്ഞുതുള്ളി
പനിനീര്പ്പൂവിനെ അലട്ടിയട്ടിയലട്ടി
തുള്ളിപ്പിയ്ക്കും അതുപോലെ..